Ρεάλ: Έχει όντως βελτιωθεί το pressing από τον Τσάμπι Αλόνσο; Ημερομηνία:
25/10/2025, 22:08 - Εμφανίσεις: 16
Όταν ο Τσάμπι Αλόνσο ανέλαβε τη Ρεάλ Μαδρίτης στα τέλη Μαΐου, ήταν ξεκάθαρος: η ομάδα έπρεπε να γίνει πιο «μοντέρνα» χωρίς τη μπάλα.
Η Ρεάλ των τελευταίων χρόνων στηριζόταν στην ποιότητα των πρωταγωνιστών της και στη διαχείριση ρυθμού του Κάρλο Αντσελότι, ωστόσο αρκετές φορές δεν μπορούσε να επιβάλει τον έλεγχο μέσα από την πίεση και την ανάκτηση μπάλας.
Με την έλευση του Ισπανού, η απαίτηση ήταν ένα ποδόσφαιρο πιο επιθετικό, πιο επιαποτελεσματικό και με μεγαλύτερη ένταση στο πρώτο και δεύτερο τρίτο του γηπέδου.
Το πρώτο στοιχείο που έχει αλλάξει αφορά τη δομή του pressing.
Ο Αλόνσο έχει εισάγει ένα πιο «καθοδηγούμενο» πρέσινγκ, με την μπάλα να ωθείται σε συγκεκριμένες ζώνες για να προκληθούν παγίδες.
Αυτό φαίνεται κυρίως από τον τρόπο που η Ρεάλ πιέζει τους αντίπαλους στόπερ: ο προωθημένος παίκτης (συχνά ο Μπέλιγχαμ) κλείνει τη γραμμή πάσας προς τον άξονα, ενώ οι εξτρέμ σφραγίζουν τις πάσες προς τα πλάγια μπακ.
Η ομάδα πλέον δεν αναμένει χαμηλά για να αμυνθεί.
Θέλει να κλέβει ψηλά και να επιτίθεται άμεσα.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά την απόσταση των γραμμών.
Με τον Αντσελότι, η Ρεάλ έτεινε να ρίχνει το βάθος της άμυνας για να προστατέψει τον χώρο πίσω από τα στόπερ και τον Κουρτουά.
Ο Αλόνσο αντιθέτως έχει ανεβάσει τη γραμμή έστω 10-15 μέτρα ψηλότερα, με συνέπεια οι μέσοι να μπορούν να συμμετέχουν πιο επιθετικά στην ανάκτηση.
Ο Τσουαμενί, ο Βαλβέρδε και ο Καμαβινγκά — όπου έχει χρησιμοποιηθεί — καθορίζουν το ύφος του νεοσύστατου πλάνου: ενέργεια, κάλυψη χώρων, «δόλωμα» στη μεταβίβαση για να κερδηθεί η μονομαχία.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Τα αποτελέσματα αυτής της μεταμόρφωσης είναι ήδη ορατά στα νούμερα: η Ρεάλ επιτρέπει λιγότερες τελικές προς την εστία, ανακτά συχνότερα τη μπάλα στο επιθετικό τρίτο και αναγκάζει τους αντιπάλους της σε περισσότερα λάθη υπό πίεση.
Η άνεση με την οποία κέρδισε ματς εκτός έδρας, όπως αυτό με τη Χετάφε (0-1), είναι χαρακτηριστική του νέου ύφους: όχι πια αναμονή για μια στιγμή μαγείας, αλλά συνεχή...