Ο φασισμός είναι γελοίος, αλλά σκοτώνει Ημερομηνία:
28/10/2025, 23:04 - Εμφανίσεις: 18
Ήταν τέτοιες μέρες, τέλη Οκτωβρίου του 1922.
όταν ο Μπενίτο Μουσολίνι εξήγγειλε τη διαβόητη «Πορεία προς τη Ρώμη» με σκοπό την κατάληψη της εξουσίας από τους φασίστες.
Στις 28 Οκτωβρίου τελικά η πορεία ξεκίνησε με ορισμένες χιλιάδες φασίστες που είχαν συγκεντρωθεί στα προάστια της ιταλικής πρωτεύουσας.
Στις 29 Οκτωβρίου ο βασιλιάς Βίκτορ Εμμανουήλ ο 3ος κάλεσε τον Μουσολίνι, για να του αναθέσει τον σχηματισμό κυβέρνησης.
Στις 31 Οκτωβρίου ο φασίστας ηγέτης γινόταν πρωθυπουργός.
Στα γεγονότα που προηγήθηκαν και ακολούθησαν μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1920 αναφέρεται το βιβλίο του Εμίλιο Λούσου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα σε μετάφραση Βαγγέλη Ζήκου από τις εκδόσεις «Αλφειός».
Το επίμετρο έγραψε ο Λάμπρος Φλιτούρης, ο οποίος μίλησε στην DW για τη σημασία αυτής της έκδοσης που φωτίζει πλευρές του φασισμού που δεν είναι γνωστές, και διαλύει και κάποιους μύθους αναφορικά με τη διαβόητη πορεία προς τη Ρώμη.
«Φαίνεται λοιπόν ότι ο φασισμός και όλα αυτά τα κινήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν, αν μπορέσουμε να τα κατανοήσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε στη γέννησή τους» απαντά ο Φλιτούρης στην ερώτηση γιατί αξίζει να διαβαστεί το βιβλίο.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Ένας ανυποχώρητος δημοκράτης O Εμίλιο Λούσου μετά το τέλος του φασισμού επαυξήθηκε στην Ιταλία και εξελέγη γερουσιαστής [Εικόνα: Lampros Flitouris] Ο Εμίλιο Λούσου από τη Σαρδηνία ήταν δημοκράτης βουλευτής, εκλεγμένος στο νησί, εκπρόσωπος του αγροτικού σοσιαλισμού και οπαδός τόσο του φεντεραλισμού, όσο και της μεγαλύτερης αυτονομίας των περιφερειών.
«Ήταν οπαδός της αναδιανομής του πλούτου, της διατήρησης του ιταλικού κράτους και μιας κοινωνικής δικαιοσύνης» εξηγεί ο Φλιτούρης, επισημαίνοντας ότι η συμμετοχή του στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο τον στιγμάτισε βαθιά.
Ήταν από τους λίγους που διέμειναν σταθεροί ενάντια στον φασισμό, κάτι που τον έφερε συχνά κοντά στον θάνατο.
«Είχε μάλιστα πάρει μέρος ακόμα και στον αρχικό ένοπλο αγώνα εναντίον του καθεστώτος».