Formula 1: Το «φαινόμενο Μοντετζέμολο» Ημερομηνία:
Σήμερα 12/12/2025, 18:32 - Εμφανίσεις: 6
Οι αναλογίες συχνά βοηθούν να γίνουν κατανοητές σύνθετες οικονομικές πραγματικότητες.
Όταν μάλιστα αντλούν παραδείγματα από τον κόσμο του αθλητισμού, γίνονται ακόμα πιο εύληπτες.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι το λεγόμενο «φαινόμενο Μοντετζέμολο», που χρησιμοποιούν αναλυτές της Market Sentiment για να εξηγήσουν γιατί η παρακμή της Ferrari στη Formula 1 μετά τα μέσα της δεκαετίας του 2000 προσφέρει ένα διδακτικό παράλληλο με τη σημερινή πορεία της αμερικανικής οικονομίας.
Η Ferrari υπήρξε από το 2000 έως το 2004 η απόλυτη μηχανή νικών.
Με τον Ζαν Τοντ στη διαχείριση, τον Ρος Μπρον στη στρατηγική, τον Ρόρι Μπερν στον σχεδιασμό και τον Μίκαελ Σουμάχερ στο τιμόνι, η ιταλική ομάδα κυριαρχούσε με σχεδόν απρόσωπη αποτελεσματικότητα.
Πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών την κατέστησαν συνώνυμο της τελειότητας στη Formula 1.
Όμως, αυτή η χρυσή εποχή δεν κράτησε.
Στο παρασκήνιο, ο τότε πρόεδρος της Ferrari, Λούκα ντι Μοντετζέμολο, άρχισε να παρεμβαίνει όλο και πιο έντονα στη λειτουργία της ομάδας.
Οι εσωτερικές ισορροπίες διαταράχθηκαν, οι πολιτικές ίντριγκες πολλαπλασιάστηκαν και, τελικά, το 2006 ο Σουμάχερ ωθήθηκε στην αποχώρηση.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Μαζί του απομακρύνθηκαν ή περιθωριοποιήθηκαν και τα υπόλοιπα βασικά στελέχη.
Η Ferrari συνέχισε να κερδίζει για λίγο χάρη στην αδράνεια της επιτυχίας – το πρωτάθλημα του 2007 με τον Ράικονεν ήταν η τελευταία αναλαμπή.
Σύντομα όμως η αποδιοργάνωση φάνηκε στην πίστα: στρατηγικά λάθη, έλλειψη συνέπειας, αδυναμία μακροπρόθεσμης εξέλιξης.
Παρά τις ακριβές μεταγραφές και τα μεγάλα ονόματα, η Ferrari πέρασε σχεδόν δύο δεκαετίες στη σκιά πιο ευέλικτων και τεχνοκρατικά οργανωμένων αντιπάλων όπως η Red Bull και η Mercedes.
Αυτό ακριβώς το μοτίβο βλέπουν ορισμένοι αναλυτές να επαναλαμβάνεται σήμερα στην οικονομική πολιτική των ΗΠΑ.
Η λεγόμενη Trumponomics 2.0 χαρακτηρίζεται από έντονο συγκεντρωτισμό, προσωπικές παρεμβάσεις και έλλειψη σταθερής στρατηγικής.