Θεόφιλος: Ο «τρελός» λαϊκός ήρωας της ελληνικής ζωγραφικής Ημερομηνία:
24/3/2021, 14:00 - Εμφανίσεις: 58
Σαν σήμερα, στις 29 Μαρτίου του 1934, έφυγε από τη ζωή ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, κατά κόσμος Θεόφιλος Κεφαλάς, αλλά περισσότερο γνωστός ως Θεόφιλος.
Ο εμβληματικός έλληνας λαϊκός ζωγράφος.
Ο Θεόφιλος ανήκει στην κατηγορία αυτή των καλλιτεχνών που η αξία τους και το έργο του αναγνωρίστηκε μετά θάνατον.
Για την ακρίβεια οι σύγχρονοι του, στην Σμύρνη, στον Βόλο και τη Λέσβο όπου γεννήθηκε και επέστρεψε κάποια χρόνια πριν τον θάνατό του, αντιμετώπιζαν τον Θεόφιλο, που κυκλοφορούσε φορώντας φουστανέλα, σε μεγάλο βαθμό περιφρονητικά με απαξίωση και χλεύη.
«ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ», 15.11.1979.
Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ» Το 1979, με αφορμή την προσωπογραφία του Θεόφιλου που φιλοτέχνησε τη χρονιά εκείνη ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Βασίλης Πλάτανος και το περιοδικό «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» του Νοεμβρίου του 1979 παρουσίασαν στοιχεία της «ιδιαίτερης» ζωής τους αλλά και πώς τον έβλεπαν σπουδαίοι άνθρωποι της ελληνικής τέχνης όπως ο ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης και ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης.
«Ήταν ένα μεγάλο χρέος και καλλιτεχνικό μου όνειρο, να τιμήσω αυτό το μεγάλο ζωγράφο και ποιητή» δήλωσε ο Τσαρούχης μιλώντας για την προσωπογραφία και συνέχισε αναφέροντας «Όπως είναι γνωστό ο ίδιος ο Θεόφιλος, στα 1899, φιλοτέχνησε την αυτοπροσωπογραφία του, που ίσως να είναι το πιο παλιό του έργο που σώθηκε.
»Στις μακρόχρονες έρευνές μου και έρευνες για το Θεόφιλο, είχα την τύχη να καταγράψω και να φωτογραφήσω δυο αυτοπροσωπογραφίες του λαϊκού ζωγράφου.
Και τα δυο έργα τα φωτογράφησα πριν είκοσι περίπου χρόνια».
Μία από αυτές είναι η αυτοπροσωπογραφία του φουστανελοφόρου Θεόφιλου να κρατά στο δεξί του χέρι υψωμένο σπαθί.
Κρίνοντας τον Θεόφιλο ως ζωγράφο, ο Γιάννης Τσαρούχης είχε δηλώσει στον «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ» τον Ιούλιο του 1961.
«Ο Θεόφιλος είναι ζωγράφος, και νομίζω μεγάλος ζωγράφος, γιατί μας μαθαίνει να βλέπουμε, γιατί διαλύει τη σύγχυση που δημιουργεί το τόσο δύσκολο για τους ζωγράφους ελληνικό φως.
Με τον δικό του τρόπο, με τα μέσα της ζωγραφικής, μ’ όλη την ταπεινότητα του γνήσιου καλλιτέχνη, παίρνε...