Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι προελληνικές γλώσσες (Μέρος Δ')

Live εικόνα Αθήνας από το Αστεροσκοπείο Πεντέλης

Σχεδόν αίθριος

29.8 °C

25%

ΑΡΧΙΚΗ

pentelikonews.gr

Πολιτισμός - Τουρισμός

Προσαρμοσμένη αναζήτηση Google

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι προελληνικές γλώσσες (Μέρος Δ')
Ημερομηνία: 28/12/2022, 09:44 - Εμφανίσεις: 312

Πέραν της «μεσογειακής» οικογένειας γλωσσών, στην κατηγορία των υποθετικών προελληνικών γλωσσών –για τις οποίες, θυμίζουμε, έχουμε στη διάθεσή μας μόνο έμμεσες μαρτυρίες– συγκαταλέγεται και η λεγόμενη οικογένεια γλωσσών με ινδοευρωπαϊκό υπόστρωμα («πελασγική» κ.ά.).

Ορισμένοι ερευνητές υποθέτουν εν προκειμένω ότι κάποιες ανεξήγητες λέξεις της ελληνικής με κοινά κατά τα φαινόμενα φωνητικά σημεία συνιστούν πιθανώς κατάλοιπα μίας ή και περισσότερων ινδοευρωπαϊκών γλωσσών που επέζησαν στα εν λόγω και μόνο δάνεια.

Οι εν λόγω λέξεις φέρνουν όντως στο νου ινδοευρωπαϊκές λέξεις, αλλά διαφέρουν από αυτές από απόψεως φωνητικών ιδιαιτεροτήτων.

Εξάλλου, με ινδοευρωπαϊκές ρίζες έχουν συσχετιστεί και οι λέξεις με κατάληξη -νθος, για τις οποίες κάναμε λόγο στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας.

Οι προταθείσες από τους ερευνητές γλώσσες της δεύτερης αυτής οικογένειας είναι ποικίλες: «προελληνική Α», «προελληνική Β», «ιλλυρική», «πελασγική», «αρχαία ευρωπαϊκή» κ.ά.

Όπως είναι ευνόητο, στην προκειμένη περίπτωση τα υπό εξέταση δάνεια κατανέμονται και ερμηνεύονται συχνά με πολύ διαφορετικό τρόπο, σε συνάρτηση με τις συγκεκριμένες γλώσσες από τις οποίες υποτίθεται πως εκπορεύονται.

Όλοι ανεξαιρέτως οι προαναφερθέντες υποθετικοί συλλογισμοί απέτυχαν να πείσουν το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας για την ορθότητά τους.

Και τούτο, διότι όλοι τους εμφανίζουν –λιγότερους ή περισσότερους– προβληματικούς συσχετισμούς είτε από μορφολογικής είτε από φωνητικής είτε από σημασιολογικής πλευράς (δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που και οι τρεις αυτές αδυναμίες συνδυάζονται).

Αναπόφευκτα, όταν μια λέξη για την οποία υπάρχει υποψία πως αποτελεί προελληνικό δάνειο παραβιάζει την εκάστοτε νόρμα, επιχειρείται να ερμηνευτεί ως ιδιάζουσα περίπτωση.

Και όσο μεγαλώνει ο αριθμός των λέξεων που αποδίδονται σε μια υποθετική προελληνική γλώσσα, τόσο αυξάνονται και οι μεθοδολογικοί ακροβατισμοί στους οποίους επιδίδονται οι ερευνητές που πασχίζουν να τις ερμηνεύσουν.

Βεβαίως, όλα αυτά δε σημαίνουν πως κρίνεται απίθα...

Πηγή/Περισσότερα: in.gr

Μείνετε σε επαφή μαζί μας: