Τα ψηφιακά σύνορα φέρνουν πίσω την Ε.Ε. - Καιρός να «σπάσουν»; Ημερομηνία:
Σήμερα 21/10/2025, 07:12 - Εμφανίσεις: 17
Για δεκαετίες, η Ε.Ε. έχει καταργήσει με υπερηφάνεια τα φυσικά σύνορα.
Οι πολίτες της έχουν την δυνατότητα να μετακινούνται στην ήπειρο χωρίς να επιδεικνύουν διαβατήρια, να σπουδάζουν με την ίδια ευκολία όπως και στη χώρα προέλευσής τους και να ασκούν τα κοινωνικά και εργασιακά τους δικαιώματα χωρίς να νιώθουν ότι βρίσκονται σε «άλλη χώρα».
Παραδόξως, τα ψηφιακά σύνορα παραμένουν όρθια και σιωπηλά.
Τα ψηφιακά εμπόδια στην Ε.Ε. Ένας φοιτητής Erasmus εξακολουθεί να υποβάλλει τα ίδια έγγραφα σε πολλαπλά ιδρύματα.
Μια εταιρεία που εισέρχεται σε νέες αγορές επαναλαμβάνει γραφειοκρατικές διαδικασίες που έχουν ήδη ολοκληρωθεί αλλού.
Ένας πολίτης που αναζητά ιατρική περίθαλψη στο εξωτερικό ανακαλύπτει ότι τα ιατρικά του αρχεία δεν ταξιδεύουν μαζί του.
Η ειρωνεία είναι βαθιά: μια Ευρώπη χωρίς φυσικά σύνορα, αλλά γεμάτη ψηφιακά τείχη, τονίζει ο Carlos H.
Jerónimo σε άρθρο του στο Social Europe.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Το τεχνικό σύστημα «Once Only Technical System» (OOTS) σχεδιάστηκε για να γεφυρώσει αυτό το χάσμα.
Το OOTS, που σχεδιάστηκε στο πλαίσιο του κανονισμού για την ενιαία ψηφιακή πύλη, θα πρέπει να επιτρέπει στους πολίτες και τις επιχειρήσεις να παρέχουν πληροφορίες μία φορά σε οποιαδήποτε δημόσια διοίκηση, με τα δεδομένα αυτά να είναι στη συνέχεια προσβάσιμα σε όλα τα κράτη μέλη.
Θεωρητικά, αυτό σημαίνει το τέλος της περιττής γραφειοκρατίας.
Μία «υπόσχεση» που πρέπει να γίνει πράξη Από τεχνική άποψη, το OOTS αντιπροσωπεύει μια ομοσπονδιακή αρχιτεκτονική που συνδέει τα εθνικά μητρώα — μητρώα πολιτών, φορολογικά, ακαδημαϊκά και επιχειρηματικά.
Αυτά συνδέονται μέσω ενός ευρωπαϊκού επιπέδου διαλειτουργικότητας.
Κάθε χώρα διατηρεί την κυριαρχία επί των συστημάτων της, ενώ παράλληλα επιτρέπει την ασφαλή ανταλλαγή δεδομένων, πάντα με τη συγκατάθεση των πολιτών.
Στην πράξη, ωστόσο, το OOTS παραμένει περισσότερο υπόσχεση παρά πραγματικότητα.
Τα παλαιά συστήματα, τα ασύμβατα πρότυπα και η άνιση ψηφιακή ωριμότητ...