Η φιλοσοφία κατά τους Κλασικούς Χρόνους (Μέρος Β’)
Ημερομηνία:
25/4/2021, 12:35 - Εμφανίσεις: 98
Θεμελιώδους σημασίας για το φυσικό κοσμοείδωλο του ΑναξαγόÏα ήταν η φÏάση του φιλοσόφου ΠαÏμενίδη από την ΕλÎα της Κάτω Ιταλίας (β’ μισό του 6ου και α’ μισό του 5ου αιώνα Ï€.Χ.) ότι δεν υπάÏχει οÏτε γÎνεση από το Τίποτα οÏτε φθοÏά που να καταλήγει στο Τίποτα.
Ο ΑναξαγόÏας εννοεί τη γÎνεση και τη φθοÏά μόνο ως ανάμειξη και διαχωÏισμό της άφθαÏτης Ïλης.
Η σκÎψη του εκκινεί από Îνα αÏχικό μείγμα, μÎσα όπου πεÏιÎχονται όλες οι Ïλες και οι ποιότητες που είναι συνδεδεμÎνες με αυτÎÏ‚.
Από το εν λόγω μείγμα, που είναι σε μακÏινή συγγÎνεια με το άπειÏο του ΑναξίμανδÏου, παÏάγονται με διάσπαση και συνÎνωση τα διάφοÏα Ï€Ïάγματα.
Τους απειÏοελάχιστους υλικοÏÏ‚ φοÏείς των διαφόÏων ποιοτήτων, που υπάÏχουν μόνο μÎσα στην ανάμειξη και χάÏη σε αυτή διαμοÏφώνουν τον κόσμο, ο ΑναξαγόÏας τοÏÏ‚ ονόμασε σπÎÏματα.
Η κληÏονομιά της ιωνικής φυσικής φιλοσοφίας μÎσα στο σÏστημα του ΑναξαγόÏα είναι αναμφισβήτητη, αλλά το ίδιο σημαντικά είναι και τα νÎα στοιχεία.
Η κινητήÏια και μοÏφοποιητική δÏναμη δε είναι πλÎον στην ίδια την αÏχική Ïλη, η οποία σε οÏισμÎνους Μιλησίους μποÏοÏσε να πεÏιÎχει ιδιότητες της θεότητας, αλλά υπάÏχει ως πνευματική δÏναμη Îξω από αυτήν.
Μόνον ο Îους υπάÏχει διαχωÏισμÎνος και μη σÏμμεικτος, αυτεξοÏσιος και απεÏιόÏιστος.
Αυτός δημιοÏÏγησε την πεÏιστÏοφική κίνηση που οδήγησε στη γÎνεση όλων των Ï€Ïαγμάτων, και η ικανότητά του να σκÎφτεται το διαχωÏισμό τους είναι ταυτόχÏονα και η δÏναμη για να τον Ï€Ïαγματοποιεί.
Ο Îους του ΑναξαγόÏα δεν είναι καθαÏÏŒ πνεÏμα, αλλά απλώς το πιο λεπτό και το πιο καθαÏÏŒ από όλα τα αντικείμενα.
Μολονότι εξουσιάζει όλα τα ζωντανά όντα και οÏίζει τον κόσμο, ο Îους δεν ονομάζεται θεός σε κανÎνα από τα σωζόμενα αποσπάσματα.
Όμως, ο εξυμνητικός λόγος του ΑναξαγόÏα γι’ αυτόν δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι τον αντιλαμβανόταν ως θεϊκή δÏναμη μÎσα στον κόσμο.
Η φιλοσοφία κατά τους ΚλασικοÏÏ‚ ΧÏόνους (ΜÎÏος Α’)...
Πηγή/ΠεÏισσότεÏα: in.gr
|
|
|