Καθώς έψαχνα κάτι για να το αρχίσω το σημερινό και πέρναγε η ώρα και τίποτα δεν έβρισκα, μ’ έσωσαν, ως συνήθως, τα σόσιαλ. Μ’ έσωσε το φέηζμπο, που μου έβγαλε υπενθύμιση τύπου “ποσταρίσματα τέτοια μέρα, πριν από χρόνια”, φάση νοιαζόμαστε για εσάς κι έτσι.Ένα αυτοκόλλητο ήταν, εξαρχειώτικο φυσικά, τέλη Φλεβάρη του 2021, βαθιά μέσα στον βουβό πανικό της πανδημίας.Και της καραντίνας βεβαίως, όπου όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα του κόβιντ και τα πλάκωνε η σκλαβιά της απαγόρευσης κυκλοφορίας.Να χαίρονται οι κύριοι καθηγητές, τι ωραία που ήταν στη γενική μούγκα και αφωνία, μόνο στο ίντερνετ κραυγές και ψίθυροι, κανένας και καμιά στο δρόμο, ούτε καν ζόμπι ή μάλλον μόνο ζόμπι για βόλτα με το σκύλο ή για μια καταδρομική στο σούπερ μάρκετ και πίσω στο σπίτι για βουτιά στις οθόνες, το υγρό όνειρο κάθε ακροκεντρώου για ευταξία, ευπείθεια και ευνομία.Καπούτ…Αλλά το ξέχασα το αυτοκόλλητο, μισό λεπτό να το ξαναβρούμε. Ορίστε τι έγραφε, παρεάκι με μια απεικόνιση του καταραμένου ιού:“Όσοι είναι έτοιμοι να εγκαταλείψουν τις προσωπικές τους ελευθερίες για λίγη προσωρινή ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε τ
Διαβάστε περισσότερα |