Η ελληνική γλώσσα στο διάβα του χρόνου: Οι επαφές της ελληνικής με την ιρανική γλώσσα (Μέρος Β') Ημερομηνία:
18/6/2024, 09:48 - Εμφανίσεις: 179
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πολυγλωσσίας των Περσών αποτελεί η κατάσταση που επικρατούσε επί βασιλείας των Αχαιμενιδών (6ος-4ος αιώνας π.Χ.).
Την περίοδο εκείνη οι βασιλιάδες και οι ευγενείς χρησιμοποίησαν της αρχαίας περσικής, που γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είχε αυξημένο κύρος ως γλώσσα.
Όμως, εξ όσων γνωρίζουμε, ο διοικητικός μηχανισμός της Περσικής Αυτοκρατορίας χρησιμοποιούσε και μη ιρανικές γλώσσες (την αραμαϊκή και την ελαμιτική), ενώ ήταν γραμμή των Αχαιμενιδών να μη θίγονται η πολιτισμική ταυτότητα –αναπόσπαστο κομμάτι της, η γλώσσα– και τα τοπικά έθιμα των περιοχών που προσαρτούσαν στο κράτος τους.
Εξάλλου, αναφορές στην αρχαία περσική όπως εκείνες που απαντούν στον Αριστοφάνη (Αχαρνής) ή ακόμα και στον Ηρόδοτο –ο οποίος έτρεφε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Περσία– αντανακλούν τις αντιλήψεις της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων για τις «βαρβαρικές» γλώσσες στη διάρκεια των Κλασικών Χρόνων, ενώ υποδηλώνουν την πολύ περιορισμένη γνώση της ιρανικής στον αρχαίο ελληνικό κόσμο.
Τούτων δοθέντων, ο κύριος όγκος των μαρτυριών για τις επαφές ανάμεσα στην ιρανική και την ελληνική γλώσσα προέρχεται από τις εκατοντάδες των ιρανικών ονομάτων που απαντούν στην ελληνική γραμματεία αρχής γενομένης από την Κλασική Εποχή, σε ελληνικές επιγραφές μικρασιατικής προελεύσεως και σε παπύρους.
Η μελέτη των ιρανικών ονομάτων (εθνωνυμίων, ανθρωπωνυμίων και τοπωνυμίων) που συναντούν οι ερευνητές σε ελληνικές πηγές παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τους τρόπους με τους οποίους αφομοιώνονταν οι ιρανικοί τύποι βάσει των φωνολογικών και μορφολογικών κανόνων της ελληνικής.
Μάλιστα, οι ορθογραφικές αντιστοιχίες μεταξύ λιγοστών ονομάτων που μαρτυρούνται τόσο στις ελληνικές όσο και στις αρχαίες περσικές πηγές δίνουν τη δυνατότητα να αποκατασταθούν με ασφαλή τρόπο τα ιρανικά πρωτότυπα πολλών άλλων ονομάτων που συναντώνται στην ελληνική.
Ιδιαίτερα προβλήματα παρουσιάζουν οι ελληνικοί τύποι των ονομάτων των Αχαιμενιδών βασιλέων, ήδη από την εποχή του Ηροδότου.