Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας στο ζήτημα των επαφών ανάμεσα στην ελληνική και τη λατινική γλώσσα, κρίνεται σκόπιμο να εστιάσουμε ειδικότερα την προσοχή μας στις σωζόμενες μεταφράσεις από τα λατινικά στα ελληνικά. Τα κείμενα αυτά, που προέκυψαν ως απόρροια αφενός της παράλληλης χρήσης των δύο κυρίαρχων γλωσσών στον ελληνορωμαϊκό κόσμο και αφετέρου των εκάστοτε διοικητικών αναγκών, έκαναν την εμφάνισή τους κυρίως από τις αρχές του 2ου αιώνα π.Χ., πολλαπλασιάστηκαν δε με την πάροδο του χρόνου. Αυτοκρατορικές επιστολές και αποκρίσεις, επιστολές αξιωματούχων, νόμοι και διατάγματα, οδοδείκτες, προπάντων δε πανηγυρικοί, όπως τα Res Gestae (Πεπραγμένα), αποτελούσαν τα συνηθέστερα είδη των μεταφρασμένων κειμένων. Σύνηθες είναι το φαινόμενο να έχει χαθεί το λατινικό πρωτότυπο και να επιζεί μόνο η ελληνική εκδοχή αυτού, είτε σε λίθο ως επί το πλείστον είτε σε πάπυρο. Τα εν λόγω ελληνικά κείμενα άλλοτε είχαν επίσημο χαρακτήρα –όταν χαρακτηρίζονταν ρητά ως «μεταφράσεις» – και άλλοτε ανεπίσημο – όταν καθίστατο σαφές από κάποιο προσωπικό σχόλιο εκείνου που συνέτασσε το κείμενο ότι η μετάφραση απ
Διαβάστε περισσότερα |