Στο πλαίσιο της προηγηθείσης θεματικής ενότητας αναφορικά με τις αρχαίες ελληνικές διαλέκτους αναφέραμε ότι η αττικοϊωνική υπήρξε μια από τις τέσσερις μεγάλες διαλεκτικές ομάδες της 1ης χιλιετίας π.Χ. Σημειώσαμε, επίσης, την ύπαρξη διαφορετικών ιδιωμάτων ή τοπικών διαλέκτων μέσα στην εν λόγω ομάδα – θυμίζουμε εδώ το κείμενο του Ηροδότου όπου γίνεται λόγος για τέσσερα διαφορετικά ιδιώματα στο εσωτερικό της ιωνικής διαλέκτου. Η διαλεκτική αυτή ποικιλία υπήρξε βασικό χαρακτηριστικό του ιωνικού κόσμου, ο οποίος κατελάμβανε μια τεράστια γεωγραφική έκταση. Χρήση ιωνικών ιδιωμάτων γινόταν στα μικρασιατικά παράλια, στην Εύβοια, στην πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου (πλην Θήρας, Μήλου, Ρόδου και λοιπών Δωδεκανήσων, όπου μιλούσαν δωρικές διαλέκτους) και βεβαίως στις πολυάριθμες ιωνικές αποικίες (Χαλκιδική, θρακική ακτογραμμή, Προποντίδα, Εύξεινος Πόντος, Μεγάλη Ελλάδα, Δυτική Μεσόγειος). Ο γεωγραφικός αυτός χώρος διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο την εποχή του Ηροδότου (5ος αιώνας π.Χ.), όταν η ιωνική διάλεκτος εξαπλώθηκε σε πόλεις όπως η –αρχικά αιολική– Σμύρνη και η –αρχικά δωρική– Αλικαρνασ
Διαβάστε περισσότερα |